کاشت گیاه و نیازهای اکولوژیکی
گونه های مختلف آلوئه مقاوم به گرما، خشکی و حتی شوری هستند. علت این مقاومت ساختار خاص مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی این گیاه است. گیاه آلوئه ورا به سرما حساس است و در مناطقی که دمای هوا در سردترین حالت به کمتر از ۸ درجه سانتی گراد می رسد می توان آن را در فضای بیرون کشت کرد ولی در اقلیم های سرد باید در شرایط گلخانه ای کشت شود آنتراکینون های موجود در برگ سبب جذب اشعه ماوراء بنفش نور خورشید شده و از افزایش درجه حرارت قسمت های میانی برگ و بخش هایی که محل ذخیره آب هستند ممانعت می کند. بنابراین این گیاه به شرایط گرم و خشک سازگار است و تاخیر در آبیاری و تابش نور مستقیم خورشید را تحمل می کند. اگر چه صبر زرد دمای ۵۰ درجه سانتی گراد را به خوبی تحمل می کند ولی دمای مناسب برای رویش این گیاه ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی گراد است . وزش باد های گرم توام با تابش شدید نور خورشید برای گیاه مناسب نبوده و باعث تغییر رنگ برگ ها از سبز به قهوه ای شده و رشد گیاه متوقف می شود. گیاه صبر زرد در خاک های تهی از عناصر غذایی می روید ولی در سطوح وسیع کشت و به منظور تولید اقتصادی برگ و افزایش میزان مواد موثره در ژل باید در طول رویش مواد و عناصر غذایی مناسب در اختیار گیاه قرار بگیرد برای خاک هایی که از نظر عناصر غذایی فقیرند مقادیر ۶۰ تا ۷۰ کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و ۴۵ کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به عنوان مقادیر پایه قبل از کاشت به خاک اضافه می شود . در فصل بهار سال اول رویش نیز باید ۷۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار ازت به صورت سرک یا محلول در آب در اختیار گیاه قرار بگیرد. خاک های سبک که از زهکشی مناسب برخوردار باشند برای کشت این گیاه توصیه می شود ، خاک های لومی حاوی مواد آلی کم نیز برای کشت این گیاه مناسب است . خاک های هوموسی و خاکهایی که از مقادیر فراوانی مواد آلی برخوردارند برای کشت صبر زرد توصیه نمی شود . گیاه صبر زرد به مواد آلی حساس است از اینرو افزودن کودهای آلی به خاک هایی که این گیاه کشت می شود باید با دقت انجام گیرد.
تکثیر وداشت گیاه
ازدیاد گیاه صبر زرد به ۲ روش جنسی (توسط بذر) و غیر جنسی انجام می گیرد. به دلیل دگر گرده افشان بودن این گیاه و شدید بودن تفرق صفات کاشت بذر روش مناسبی برای ازدیاد نیست و معمولا ازدیاد جنسی در برخی امور تحقیقاتی استفاده می شود. برای به دست آوردن نهال های زیاد می توان بذرها را در جعبه یا خزانه کشت کرد و برای سطوح کوچک تر می توان از گلدان های کم عمق استفاده کرد و در فصل پاییز نشاها را به محل اصلی منتقل کرد. ازدیاد غیر جنسی از طریق پاجوش ، ریشه دار کردن قلمه و کشت بافت انجام می گیرد. به منظور استفاده از پاجوش برای ازدیاد ، پاجوش های سالم و شاداب به ارتفاع ۲٫۵ تا ۲۰ سانتی متر را از پایه مادری جدا کرده و برای خشک شدن شیره جاری شده ، آن ها را مدتی (حداکثر ۲۴ ساعت در همان محل کشت رها می کنند. سپس آن ها در محیط گلخانه (پاجوش های ۲٫۵ تا ۵ سانتی متری و یا در فضای آزاد (پاجوش های ۱۵ تا ۲۰ سانتی متری) کشت می کنند. یکی دیگر از روش های تکثیر غیر جنسی تهیه قلمه و ریشه دار کردن آن است ، از این روش معمولا برای گونه های که دارای ساقه بلندی هستند استفاده می شود . معمولا یک ساقه را به چند قسمت تقسیم کرده و انتهای قلمه ها را به فاصله ۳ سانتی متر از هم در ماسه با مخلوط خاک رس و ماسه که از رطوبت و دمای مناسبی برخوردار است قرار می دهند تا ریشه دار شوند .می توان از قلمه های برگی نیز جهت تکثیر استفاده کرد، برای این کار برگ های گوشتی را به قطعات کوچک تقسیم کرده و سرشاخه ها را علامت گذاری می کنند (برای جلوگیری از وارونه کاشتن) سپس به منظور خشک شدن آن ها را یک هفته در سایه قرار می دهند و در نهایت ته هر قلمه را در خاک قرار می دهند تا ریشه دار شود. یکی دیگر از روش های ازدیاد غیر جنسی کشت بافت است ، در این روش با جدا سازی اندام های مریستمی مانند نوک شاخساره یا جوانه های جانبی و قرار دادن آن ها در محیط های کشت مناسب اقدام به تولید گیاه کامل می نمایند. فصل بهار زمان مناسبی برای کاشت بذور صبر زرد است ، اواخر تابستان و یا اوایل پاییز تیز زمان مناسب برای تکثیر رویشی است. در هر دو روش ، فاصله ردیف ها به نوع خاک و شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد ، در مناطق گرم ، خشک و آفتابی گیاهان باید متراکم تر از مناحلق گرم ، مرطوب و سایه دار کشت شوند . به طور معمول گیاهان را می توان در ردیف هایی به فاصله ۸۰ تا ۱۰۰ سانتی متر و فاصله دو بوته در طول ردیف ۵۰ تا ۸۰ سانتی متر کشت کرد. گیاه صبر زرد به آب ایستایی بسیار حساس است ، از این رو کاشت باید در زمین هایی کاملا صاف و فاقد هر گونه پستی و بلندی انجام گیرد و در مناطق مرطوب باید خاک از زهکشی کاملا مناسب بر خوردار باشد.
برداشت برگ و استخراج ژل
برداشت برگ ها معمولا با دست و توسط چاقو های مخصوص انجام می گیرد ، البته ماشین های مخصوص برداشت برگ صبر زرد طراحی و ساخته شده اند و در سطوح وسیع کشت از آن ها استفاده می شود . برگهای جوان تر که در مرکز بوته قرار دارند نباید چیده شوند زیرا امکان رشد مجدد را از گیاه می گیرد. برگ های مسن تر که در قسمت بیرونی گیاه و نزدیک سطح زمین هستند از کیفیت مناسب تری برخوردارند و حاوی ژل بیشتری هستند . بسته به شرایط اقلیمی منطقه ، برداشت برگ ها را می توان از سال دوم یا سوم رویش آغاز کرد. برداشت گیاهان کشت شده در هوای آزاد از شهریور ماه آغاز می شود و گیاهان کشت شده در گلخانه را می توان در تمام طول سال برداشت کرد. در طول سال ۴ تا ۵ مرتبه برگ ها برداشت می شوند ، تعداد دفعات برداشت به شرایط اقلیمی منطقه رویش گیاه بستگی دارد. زمان برداشت برگ ها نباید هم زمان با گلدهی گیاه (اواخر فصل بهار تا اوایل تابستان باشد. بلافاصله بعد از برداشت برگ ها باید اقدام به استخراج ژل نمود ، تأخیر در این عمل سبب کاهش شدید کیفیت ژل می شود. معمولا در سطح تجاری برگ های برداشت شده به دو روش فراوری می شوند ، در روش اول پوسته برگ ها حذف شده و فقط ژل درون برگ برداشت شده و فراوری می شود . در روش دوم تمام اجزای برگ مورد استفاده قرار می گیرد. ژل صبر زرد که از قسمت داخلی برگ به دست می آید حاوی مواد سلوئیدی است که به ژل حالت نیمه جامد و خمیری شکل می بخشد . از این خمیر نیمه جامد با روش دیالیز سرد و فیلتراسیون و صاف کردن ۶ مرحله ای ، شیره زرد رنگی به دست می آید که به عنوان ماده اولیه داروهای مسهل به کار می رود. در هیچ کدام از مراحل فوق گرما نقشی ندارد تا خواص غذایی و دارویی ژل از بین نرود ، همچنین سولفید ها از ژل جدا می شوند تا خطر آلرژی و حساسیت از بین برود. در صورتی که از تمام اجزای برگ استفاده شود (مجموع ژل و بخش خارجی برگ) خمیر سبز تیره و بسیار تلخی به دست می آید که به خاطر درصد بالای آلوئين موجود در قسمت خارجی برگ باید با احتیاط مصرف شود .